Και όμως είναι ακόμη εκεί!!!

Χτες βράδυ μίλαγα με μία φίλη μου όπου την άκουσα για ακόμη μία φορά να λέει πόσο δεν αντέχει μία δική της φίλη. Άκουσα για ακόμη ένα βράδυ όλους τους χαρακτηρισμούς που της κόσμησε, την κλασσική πλέον ατάκα ότι η "γκόμενα είναι Σάικο" και το γνωστό και μη εξαιρετέο "δε θα ξανασηκώσω το τηλέφωνο όταν με πάρει"! Μα αυτή δεν είναι που διατηρεί τη συγκεκριμένη σχέση;; Θα ήταν εύκολο να την κρίνω, αν είχα πάθει επιλεκτική αμνησία στη δική μου συμπεριφορά σε παρόμοιες καταστάσεις.

Όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση της, να πιστεύουμε δηλαδή ότι σχετιζόμαστε με άτομα που δε μας ταιριάζουν! Όταν αντιλαμβανόμαστε τα περίεργα βλέμματα των γύρω μας που κοιτάνε την butch φίλη μας και αμέσως μετά εμάς. Ή όταν γνωρίζουμε την "ξέρω τα πάντα (με τη βοήθεια του Google)" κοπέλα της κολλητής μας ή την "η μουσική φτάνει μέχρι τον Καρά" λεσβία που μας την πέφτει στο chat! Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να απομακρυνθούμε από κοντά τους, ή έχουμε προσπαθήσει να τους αλλάξουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και όμως συνεχίζουμε να είμαστε μαζί τους ή συνεχίζουν να έρχονται κοντά μας.

Αυτό που μέσα στον εκνευρισμό της δεν ανέφερε η φίλη μου είναι ότι κάθε βράδυ, θα λάβει ένα μήνυμα που της λέει "Καληνύχτα", και όταν ξυπνάει το πρωί βρίσκει άλλο ένα που της εύχεται "Καλημέρα"! Ότι κάθε φορά που θα έχει ένα πρόβλημα αυτή θα απαντήσει στο τηλέφωνο και θα αφιερώσει τον χρόνο της για να την ακούσει και να της πει ότι "όλα θα πάνε καλά". Ότι πάντα χρειάζεται κάποιος να της ψάξει γρήγορα στο ίντερνετ πού είναι αυτή η πειραματική σκηνή με τους δύο ηθοποιούς που θα παίξουν όλον τον Σαίξπηρ σε ένα βράδυ, και στην τελική ο Καράς έχει πει τραγουδάρες!! 

Στη ζωή συναντάμε συντρόφους και δένονται μαζί μας για διάφορους λόγους.

Για να λειτουργήσει όμως, αυτός ο δεσμός δεν πρέπει μόνο να δεχθούμε αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μας, αλλά να τους δεχθούμε και για αυτό που είναι!!!

Κάποιες φορές μας βρίσκουν αυτοί και όσο και αν προσπαθούμε στην αρχή να τους απομακρύνουμε βρίσκουν τον τρόπο να μπαίνουν στη ζωή μας ...

...ώσπου στο τέλος συνειδητοποιούμε πόσο τους χρειαζόμαστε!

 

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Το ένα....

Πώς μπορεί το ένα να είναι τόσο δυνατό;

Υπάρχει κάπου γραμμένη μία ιστορία ενός Ινδιάνου αρχηγού. Αυτός επέλεξε για γυναίκα του την Red Rose. Πριν παντρευτούν ο Αρχηγός μίλησε στην μέλλουσα γυναίκα του και την προειδοποίησε ότι το μόνο που δε θα ανεχτεί από αυτήν είναι να ανακατευθεί σε θέματα αρχηγίας της φυλής. Μόλις γίνει αυτό θα έχει δικαίωμα να πάρει μόνο ένα πράγμα μέσα από τη σκηνή και μετά θα φύγει. Η γυναίκα συμφώνησε και λίγες μέρες μετά έγινε η τελετή της ένωσής τους. Ένα πρωινό η γυναίκα είδε λίγο έξω από τη σκηνή δυό άντρες να μαλώνουν για ένα τσεκούρι. Η γυναίκα ήξερε ότι το τσεκούρι άνηκε στον πρώτο άντρα και ότι ο δεύτερος το διεκδικούσε άδικα. Πλησίασε λοιπόν τους δύο άντρες και εκείνοι της έδειξαν το σεβασμό που αρμόζει στη γυναίκα του αρχηγού. Τους ρώτησε τι συνέβη και μίλησε ο πρώτος "Αυτό το τσεκούρι είναι δικό μου", "Όχι, δικό μου είναι!" απάντησε αμέσως ο δεύτερος. Η γυναίκα έδωσε το τσεκούρι στον ιδιοκτήτη του και τους έστειλε πίσω στις δουλειές τους. Όταν το έμαθε αυτό ο Αρχηγός πήγε έξαλλος στη σκηνή, να την βρει και να της ζητήσεις τον λόγο. "Σου είχα πει ότι τη στιγμή που θα ασχοληθείς με θέματα της φυλής θα φύγεις. Αυτό κάνε λοιπόν". Η γυναίκα ζήτησε μία χάρη: να πιουν μαζί ένα φλιτζάνι τσάι και μετά θα έφευγε. "Αρχηγέ μου είπες ότι μπορώ να πάρω μαζί μου ένα πράγμα. Μπορώ να πάρω όποιο πράγμα θέλω;" ρώτησε η γυναίκα καθώς έπιναν. "Ναι" απάντησε ο αρχηγός και λίγο μετά λιποθύμησε. Όταν ξύπνησε δεν αναγνώριζε τη σκηνή που βρισκόταν, αλλά αναγνώρισε τη γυναίκα του. Της φώναξε με ποιο δικαίωμα τον πήρε από τη σκηνή του, πως τον νάρκωσε και πού τον πήγε. Η γυναίκα απάντησε " Αρχηγέ, μου είπες ότι μπορώ να πάρω ένα πράγμα από τη σκηνή, όποιο ήθελα και αυτό έκανα. Πήρα εσένα επειδή εσένα θέλω μόνο, και τώρα είμαστε στη σκηνή μου!". Ο Αρχηγός μετά από αυτό παραιτήθηκε από τη θέση του Αρχηγού της φυλής και υποκλίθηκε στην ανωτερότητα του πνεύματος της γυναίκας του.

Ο κομήτης του Halley επισκέπτεται την Γη κάθε 76 έτη. Όσος δηλαδή είναι περίπου και ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων αυτού του πλανήτη. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι κάποιοι μπορεί να μην τον δουν και καθόλου. Ή να τον έχουν δει μόλις γεννήθηκαν και να ξαναπεράσει τη στιγμή που θα πεθαίνουν, οπότε θα είναι σαν να μην τον έχουν δει ποτέ, αλλά κάποιοι θα τον δουν έστω για μία μοναδική στιγμή!

Υπάρχουν κάποια είδη πεταλούδας που ζούνε μόνο για μία ημέρα!!! Γεννιούνται και σέρνονται στο χώμα σαν κάμπιες, κρύβονται μέσα σε ένα κουκούλι για αμέτρητες ώρες περνώντας μέσα από τον επώδυνο αγώνα της μεταμόρφωσης για να πετάξουν έξω ελεύθερες και ολοκληρωμένες μόνο για μία μέρα... και μετά να πεθάνουν! 

 Ένα είδος πιγκουίνου ζει για να ζευγαρώσει μόνο μία φορά, να βρει το ταίρι του και να ολοκληρωθεί για μία φορά! Μόνο μία, και για αυτή τη φορά είναι έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή!

Αυτό το Ένα! Από εκεί ξεκινάμε, και όταν αυτό κατακτηθεί, μπορούμε να φτάσουμε στο άπειρο!



Στη ζωή ό,τι είναι ένα μοναδικό, είναι και σπάνιο, και ό,τι είναι σπάνιο είναι και πολύτιμο! Και τα πολύτιμα πράγματα πρέπει να τα φυλάμε, επειδή είναι ο θησαυρός μας! Υπάρχουν πράγματα που θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε μόνο μία φορά, να τα αγγίξουμε, να τα δούμε, να τα γευτούμε, να τα βιώσουμε.

Ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, ένα φιλί, ένα "Σ ' αγαπω".... 

....για να είναι μοναδικό, άρα και πολύτιμο!

"...Έπειτα πρόσθεσε:
- Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα.
Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο.
Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
- Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε.
Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν.
Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.
- Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα.
Δεν πεθαίνει κανείς για σας.
Βέβαια, και το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει.
Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα.
Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα.
Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο τρεις που άφησα για να γίνουν πεταλούδες).
Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει.
Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
- Αντίο, είπε…

- Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.
- Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
- Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.
- Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου… είπε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται...."

 

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Τα Γεννέθλιά μου !!!!!!!

Σαν σήμερα έχω τα γενέθλιά μου!  

Χρόνια μου πολλάααα!!!

Θυμάμαι μία ιστορία που διάβασα !!!

Ήταν κάποτε ένας ερευνητής, από αυτούς που ψάχνουν, όχι από αυτούς που βρίσκουν!
Είχε πάει μία μέρα σε ένα χωριό και το πρώτο μέρος που βρέθηκε στο στο δρόμο του ήταν το νεκροταφείο! Σε μία από τις επιγραφές έλεγε "Ο Τάδε, έζησε 8 χρόνια, 6 μήνες, δύο βδομάδες και 3 τρεις μέρες". Λυπήθηκε πολύ όπως όλοι μας όταν συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε στον τάφο ενός παιδιού! Συνέχιζε να διαβάζει και άλλες επιγραφές και διαπίστωνε ότι όλες οι επιγραφές αναφερόντουσαν σε ηλικίες μικρότερες των δέκα ετών! Ταράχτηκε και άρχισε συγκλονισμένος να κλαίει!!!!

Ο φύλακας του χωριού που τον είδε να κλαίει τον πλησίασε και τον ρώτησε τι έχει! Ο ερευνητής τον ρώτησε τι λοιμός μπορεί να έπεσε και βρέθηκαν τόσα πολλά παιδιά θαμμένα; Ο φύλακας χαμογέλασε και του είπε να ηρεμήσει! Τίποτα τέτοιο δε συνέβη! Του εξήγησε δε, ότι όταν ένας νέος συμπλήρωνε τα δεκαπέντε του χρόνια η οικογένειά του του έκανε δώρο ένα τετράδιο να το κουβαλάει πάντα μαζί του, όπως είχε και αυτός!

Στα δεξιά θα γράφει αυτό που απόλαυσε!
Στα αριστερά, πόσο διήρκεσε αυτό!


Για παράδειγμα μία εκδρομή με φίλους, ένα φιλί, η πρώτη φορά που έκανε έρωτα, το πρώτο coming out (αυτό είναι δικό μου) και πόσο κράτησε αυτό; Ένα λεπτό, μία μέρα, δύο βδομάδες;
Ακόμη και ο πόνος που βίωσε! Ένας χωρισμός, μία απώλεια! Επειδή μετά από κάθε δοκιμασία έβγαιναν πάντα πιο δυνατοί, είχαν μάθει κάτι παραπάνω και είχαν διανύσει ένα ακόμη μέτρο στον δρόμο της αυτογνωσίας! 


Έτσι σημείωναν το κάθε λεπτό που πέρναγε και απολάμβαναν... Το κάθε λεπτό!!

Όταν κάποιος πεθάνει, οι υπόλοιποι ανοίγουν το τετράδιο, μετράνε τον συνολικό χρόνο που έχει καταγράψει και αυτόν......



............ΜΟΝΟ αυτόν γράφουνε πάνω στο τάφο του!!!

Επειδή αυτός είναι ο πραγματικός χρόνος που έχουμε ζήσει!!!!!!!!!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Εμπνευσμένο από ένα διήγημα του Jorge Bucay "Cuentos para pensar" (1997)  

Μα είναι μπροστά σου.... δεν το βλέπεις;;;;;

Εδώ και τρεις μέρες ψάχνω να βρω κάτι έγγραφα που έχω χάσει και τα γυαλιά ηλίου μου. Έχω ψάξει παντού και δεν βρίσκω κανένα από τα δύο. Μιλώντας με όλους τους φίλους μου άκουγα μία διαπίστωση μόνο! Ότι είναι "μπροστά μου και δεν τα βλέπω"!

Να σας θυμίσω ότι έχω μυωπία;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Δεν είναι περίεργο όμως τί βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα μάτια μας και δεν το βλέπουμε, ή δεν μπορούμε να το δούμε; Κυρίως όμως αυτό που καλούμαστε να αναγνωρίσουμε είναι οι αλήθειες που κρύβονται κυρίως μέσα μας!

Θυμάμαι τον καιρό που ανακάλυπτα την σεξουαλικότητά μου! Που στοχο-κέντραρα σε όλες τις καθηγήτριές μου και τα μεγαλύτερα κορίτσια των οικογενειακών μας φίλων όταν ερχόντουσαν σπίτι για επίσκεψη, και παρόλα αυτά δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου σαν λεσβία! Ίσως επειδή δεν ήξερα τι σημαίνει αυτό! Πως κρυβόμουν από τον εαυτό μου και του φανερωνόμουν ξανά! Αλλά όπως είπε και ο Μένανδρος "Άγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος" (Μετάφραση: το πέρασμα του χρόνου οδηγεί την αλήθεια προς το φως!!)

Ναι....Ναι... Και με τη Φιλόλογο ήμουν ερωτευμένη!!!!!

 Time Saving Truth from Falsehood and Envy 1737, Francois  Lemoyn, Wallace Collection, London

Κάτι που κατάλαβα σχετικά πρόσφατα είναι ότι ο καθένας μας έχει διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίζει τις σκληρές αλήθειες της ζωής του. Άλλοι ρίχνονται στον αγώνα να τις αντιμετωπίσουν όσο καλύτερα μπορούν, και άλλοι φεύγουν. Μερικές φορές λέμε ψέματα σ’ αυτούς που αγαπάμε για να τους προστατεύσουμε από αλήθειες που μπορεί να τους πληγώσουν, και τελικά καταλήγουμε να τους πληγώνουμε περισσότερο. Είναι όμως απόλυτα θεμιτό να αποφασίζει ο καθένας μας τι αντίτιμο θα πληρώσει για την αλήθεια που θα δεχτεί! Επειδή ο κάθε ένας μας γνωρίζει πόσο υψηλό είναι αυτό το αντίτιμο που καλείται να πληρώσει. Όλοι μας χρειαζόμαστε ακόμη κάποιες κρυψώνες για να βρίσκουμε ανάπαυση, μέχρι να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ξανά τον ίδιο μας τον εαυτό! Οι εκλογικεύσεις, οι δικαιολογίες, ακόμη και τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας γίνονται το καταφύγιο μας! Όμως μόνο για λίγο!

Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιον που μας αποκρύπτει την αλήθεια τον λέμε υποκριτή, δηλαδή "ηθοποιό"! Και η υποκρισία, όπως κάθε καταξιωμένος ρολίστας, λατρεύει να αποκαλύπτεται, δίνοντας το φινάλε της, πάνω στη σκηνή, συνήθως όταν έχει όλα τα φώτα στραμμένα πάνω της και κοινό από κάτω!!!!!!!!!!

Γι αυτό και ο καλύτερος τρόπος για να την εμποδίσουμε να ανέβει στην σκηνή.....

......είναι να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές της ζωής μας!!!!!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Η Κβαντομηχανική της σχέσης!!!

 Σίγουρα θα έχουν υπάρξει στιγμές που έχουμε αναρωτηθεί γιατί μία σχέση  να είναι αποκλειστικά δυϊκή; Γιατί να μην μπορεί να εισέλθει και ένα τρίτο άτομο; Και η αλήθεια είναι ότι στην ακολουθία των αριθμών μετά το 2, έρχεται πάντα το 3! Όμως τότε τα πράγματα γίνονται πραγματικά πολύπλοκα!!! 

Το δεύτερο άτομο στη ζωή μας το χρειαζόμαστε όταν δεν μας καλύπτει ο εαυτός μας, και όταν το δεύτερο άτομο δεν μας καλύπτει έρχεται και το τρίτο. Τι θα γίνει όμως όταν δεν μας καλύψει ούτε και αυτό; Θα συνεχίσουμε να παίρνουμε όλη την αριθμητική ακολουθία;;;;;; 

Σε αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει ο Pauli*!

Ο Pauli, λοιπόν, θέτει ένα αξίωμα θεμελιώδες!! Λέει ότι στην Κβαντομηχανική τα ταυτόσημα σωματίδια που ανήκουν στο ίδιο φυσικό σύστημα είναι μη διακρίσιμα διότι περιγράφονται από αλληλεπικαλυπτόμενες κυματοσυναρτήσεις, κι επομένως είναι αδύνατον να πούμε ποιο είναι το πρώτο και ποιο είναι το δεύτερο!

Με πιο απλά λόγια; Είναι αδύνατο να υπάρξουν στο ίδιο σύστημα πάνω από δύο ηλεκτρόνια. Επιπλέον, αν δύο ηλεκτρόνια βρίσκονται στην ίδια ενεργειακή στάθμη υποχρεωτικά έχουν αντίθετο "spin", δηλαδή αντίθετη τροχιά θα μπορούσαμε να πούμε!  

Μία σχέση είναι και αυτή ένα σύστημα! Ένα σύστημα όχι με δύο ηλεκτρόνια αλλά με δύο άτομα που ξεκίνησαν από κάπου μέσα στο χάος και βρεθήκανε μαζί! Σε μία τέτοια σχέση που είναι προκαθορισμένη δεν μπορούν να υπάρξουν πάνω από δύο άτομα! Όταν υπάρξουν πάει να πει ότι τα δύο αρχικά άτομα έχουν ξεκινήσει να κινούνται σε αντίθετη πορεία το ένα από το άλλο! Και αυτή η πορεία οδηγεί στην απομάκρυνση!

(Κάπου εδώ θέλω να πω ότι ο κύριος λόγος που μελέταγα τόσο εντατικά Φυσική ήταν επειδή μου άρεσε η Καθηγήτρια!!!)

Σε ένα πλέγμα πολλών, ίσως δισεκατομμυρίων ατόμων, μπορεί κάποια ηλεκτρόνια να ανήκουν σε όλα τα άτομα.


Στο δικό μας όμως σύστημα...

....θέλουμε το δικό μας ηλεκτρόνιο μόνο για εμάς!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

*:Ο Wolfgang Ernst Pauli ήταν ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς φυσικούς του 20ου αιώνα και θεμελιωτής της Κβαντικής Θεωρίας.

Τι είναι αυτό που μας ενώνει....

Τι είναι αυτό που μας φέρνει κοντά; Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να είμαστε με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο; Να θέλουμε να τον κλείσουμε μέσα μας και να μη βγει ποτέ;


Ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο λέει ότι οι άνθρωποι κάποτε είμασταν ένα! Είχαμε ένα σώμα, τέσσερα πόδια και χέρια, δύο κεφάλια και μία ισχυρή καρδιά! Ήμασταν απόλυτα ευτυχισμένοι και δυνατοί. Υπήρχαν τρία φύλλα: το αρσενικό που ήταν γέννημα του ηλίου, το θηλυκό που ήταν γέννημα της γης και το ανάμεικτο, της σελήνης! Ο Δίας που δεν ήθελε οι άνθρωποι να είναι τόσο ισχυροί αποφάσισε να τους συντρίψει, και το έκανε! Τους έκοψε στη μέση για να αποδυναμωθούν, και έκτοτε οι άνθρωποι έχουν ένα σώμα, δύο χέρια και πόδια, ένα κεφάλι και μισή καρδιά!

Οι άνθρωποι είμαστε μισοί! Ο καθένας μας είναι ένα "ημίτομον ανθρώπου", σχισμένος όπως είναι από ένας σε δύο! Και από τότε αναζητάμε το άλλο μισό της καρδιάς μας, και από δύο να γίνουμε ένα ξανά! Από τότε ο έρως είναι ριζωμένος στη φύση μας. Επειδή αυτό είναι ο έρωτας: ο πόθος μας να γυρίσουμε στην ολότητα της αρχικής μας κατάστασης!

Υπάρχει άραγε το άλλο μας μισό κάπου; Και τι θα γίνει αν το άλλο μας μισό βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου; Θα το βρούμε ποτέ; Και αν το βρούμε, θα το αναγνωρίσουμε; Και αν δεν το αναγνωρίσουμε και φύγει, θα χαθεί η μοναδική μας ευκαιρία να ζήσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι; Μήπως όμως το έχουμε και δεν το έχουμε καταλάβει;

Πολλοί νέοι αναλυτές αρνούνται τη σοβαρότητα των λόγων του Πλάτωνα λέγοντας πως ήταν ένας αστεϊσμός του Αριστοφάνη! Όμως μήπως και αυτοί φοβούνται να ρωτήσουν τον εαυτό τους τα παραπάνω ερωτήματα;

Η πραγματικότητα είναι ότι μπορεί να είναι παραπάνω από ένας οι άνθρωποι που θα μας κάνουν να νιώσουμε ολοκληρωμένοι! Ή μπορεί να μας πάρει δεκάδες αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να βρούμε το άλλο μας μισό, ή ακόμα να μην το βρούμε και ποτέ!

Σημασία όμως δεν έχει πού είναι το άλλο μας μισό, ή πόσο θα μας πάρει μέχρι να το βρούμε! Σημασία έχει πόσο έτοιμοι είμαστε να αφήσουμε το τωρινό μας "Ένα" και να συγχωνευθούμε σε μία νέα κατάσταση. Επειδή ως γνωστόν, όταν δύο άτομα ενώνονται δημιουργείται έκρηξη, τόσο ισχυρή που μπορεί να διαλύσει τα πάντα γύρω της!








Σημείωση: Λίγα λεπτά αφού δημοσίευσα αυτήν την ανάρτηση χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν το δικό μου άλλο μισό που έχει γεννηθεί αρκετά χιλιόμετρα μακρυά μου!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Λάθος οδηγίες....

Το μήνυμα που μου έστειλε η φίλη μου έλεγε καθαρά τον αριθμό 10! Την οδό την είχα βρει, τον αριθμό τον είχα βρει, αλλά το μαγαζί που θα έμπαινα δεν ήταν εκεί!!! Ρώτησα έναν σερβιτόρο ενός άλλου μαγαζιού, πού είναι αυτό που ψάχνω και εκείνος μου είπε να προχωρήσω πιο κάτω...πολύ πιο κάτω! Όταν τον ρώτησα δε με κοίταξε καν, ίσως δεν του άρεσε που έψαχνα κάτι άλλο, ίσως το πήρα εγώ έτσι, όμως πίστεψα ότι μου έκανε πλάκα. Ακολούθησα τις οδηγίες του πεπεισμένη ότι με δούλεψε και ήμουν έτοιμη να γυρίσω πίσω να λογομαχήσω μαζί του ( λεσβία γαρ, μη μου την βγει και κανένας!!!)! Μετά από 10 λεπτά περπάτημα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, βρήκα φώτα και πλήθος κόσμου. Μετά από 2-3 μαγαζιά βρήκα και αυτό που έψαχνα (παρεμπιπτόντως, ήταν στο 38, πού το είδε η άλλη το 10 ούτε που ξέρω!!!).
Ο σερβιτόρος είχε δίκιο, εγώ όμως τον αμφισβήτησα! Ήθελα να τον αμφισβητήσω, ήθελα να πιστέψω αυτό που νόμιζα, για να μπορώ να κάνω αυτό που θέλω μετά. Τις ίδιες όμως σκέψεις μου περιέγραψε εκείνο το βράδυ και η φίλη μου για μία κοπέλα που ήθελε, αλλά χωρίς να είναι ξεκαθαρισμένο από την άλλη κοπέλα το «πώς» (σύμφωνα πάντα, με τα λεγόμενα της φίλης μου)!



Όμως λάθος οδηγίες δίνονται και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Και ή που είμαστε αυτές που αποπροσανατολίζουν, ή που είμαστε αυτές που χάνουν τη μετάφραση! Ίσως επειδή το αντίτιμο της αλήθειας είναι πολύ βαρύ για να το διαχειριστούμε την εκάστοτε στιγμή. Και τελικά, έρχεται η ώρα που αναρωτιόμαστε: «Αυτό είναι που κάνουμε; Δημιουργούμε τις σχέσεις και τα συναισθήματα που θέλουμε;»

 

Όλοι έχουμε φτιάξει μια εικόνα για την πραγματικότητα και την κυνηγάμε. Μερικές φορές όμως, για να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι, πρέπει ν’ αφήσουμε αυτή την εικόνα στην άκρη και να προσπαθήσουμε να δούμε ότι και η πραγματικότητα…

αυτό που είναι, είναι !!! 

  

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Χωριζόμαστε από αποστάσεις και ενωνόμαστε με γραμμές...

 Ένα βράδυ διάλεξα το ίντερνετ για να επικοινωνήσω με κόσμο. Και κυρίως με Gay κόσμο. Δεν ήξερα ούτε ένα chat room, πήρα τηλέφωνο έναν φίλο μου και μου είπε έναν χώρο. Πήγα λοιπόν εκεί, σε μία σελίδα όπου ήμουν μόνο εγώ και ένα άλλο παιδί, μιλήσαμε και μου είπε την ιστορία του μέσα σε λίγα Kbyte. Ήταν γκέι, είχε μιλήσει σε όλους για τον εαυτό του, σε όλους εκτός από την δίδυμη αδελφή του!!!!!!  Εκείνος μου είπε για ένα άλλο site, όπου υπάρχουν περισσότεροι χρήστες. Πήγα και εκεί, όπου με βρήκε μία κοπέλα και με οδήγησε σε ένα άγνωστο, μέχρι εκείνη τη στιγμή πρόγραμμα: το mRC.
Και εκεί βρήκα κάποιες ενδιαφέρουσες γυναίκες για να μιλήσω. Μόνο για να μιλήσω, μόνο για να δω πώς είναι να βρίσκομαι σε έναν χώρο, ανώνυμα ενωμένη με άλλες λεσβίες. Μετά από ώρα το κουτάκι από κάτω αναβόσβηνε με ένα γνώριμο αλμοδοβαρικά όνομα! Μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Σε μία άλλη γλώσσα ήμασταν δύο απομακρυσμένα τρισδιάστατα σχήματα που στέλναμε δεδομένα η μία στην άλλη μέσω ψηφιακών γραμμών, υψηλών ταχυτήτων!

Οι σχέσεις βρίσκουν εφαρμογή και στην γεωμετρία!!! Οι άνθρωποι είμαστε σημεία, χωριζόμαστε από αποστάσεις και ενωνόμαστε με γραμμές. Χωριζόμαστε από αποστάσεις γεωγραφικές, διανυσματικές ή και χρονικές. Ακόμα και αποστάσεις που θέτουμε εμείς οι ίδιοι, όπως είναι η μοναξιά, το κρυφτό και η απομόνωση. Ενωνόμαστε όμως από γραμμές. Γραμμές τηλεφωνικές, διαδικτυακές, οδικές, ψυχικές. Ακόμα και άλλες πιο ευφάνταστες!




Η μεγαλύτερη απόσταση είναι αυτή μεταξύ δύο ανθρώπων....

....το μόνο που χρειάζεται είναι πάρουμε τον χάρακα μας και να χαράξουμε τη γραμμή που θα τη διασχίσει !!!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Τι τραβάω για αυτό το Σεξ!!!!

Το σεξ είναι σαν το φαγητό! Δεν απαραίτητο, παρά μόνο όταν δεν το έχεις!

Για αυτό όταν θέλουμε να "ρίξουμε" τη γυναίκα που θα μας το προσφέρει την πηγαίνουμε κατευθείαν σε ένα εστιατόριο! Σε κάποιες περιπτώσεις και το ποπ-κορν του σινεμά πιάνει! Και έτσι ξεκινάει ένα ατελείωτο κυνηγητό θύτη-θύματος, χωρίς να συνυπολογίζουμε βεβαίως τις απώλειες, όπου κύριος αυτοσκοπός είναι αυτό το περιβόητο σεξ! Και όλο αυτό για να καταλάβουμε τελικά ότι το σεξ είναι το υποκατάστατο της σοκολάτας!
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να γλυτώσουμε με μία απλή επίσκεψη στο κοντινότερο περίπτερο!!!

 Όλα που αφορούν το σεξ μπορούν να αποφευχθούν, από το να το ξανακάνεις με το ίδιο πρόσωπο, τη δημιουργία σχέσης έως και τα προκαταρκτικά. Ένα δεν αποφεύγεται: το πρώτο ραντεβού! Και καλά, τώρα που έχω το σεξ μέσα στο σπίτι μου, υπήρχαν όμως μέρες που στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη, έχοντας αλλάξει τουλάχιστον 4 συνδυασμούς ρούχων να σκέφτομαι:

Τι τραβάω για αυτό το ΣΕΞ!!!

Τα πρώτα ραντεβού μπορούν να προσδιοριστούν από τις καταστάσεις που τα συνοδεύουν! Για παράδειγμα υπάρχει αυτό του "Εγκεφαλικού", επειδή εκεί που είσαι με την κοπέλα, έρχεται ξαφνικά η παλιά σου κολλητή ή η συμφοιτήτρια στην οποία έχεις συστηθεί ως straight! Και επειδή το σύμπαν έχει πολύ χιούμορ (εγώ σπάνια το εκτιμώ βέβαια), κάνει τη Super Guest Star εμφάνισή της η πρώην!!! Για αυτό όταν κλείνεις την πόρτα στην πρώην να βεβαιώνεσαι ότι έχεις αλλάξει κλειδαριά!
Υπάρχει επίσης το "Αργό", όπου μας παίρνει 3 μέρες μέχρι να καταλήξουμε στο κρεββάτι ή σε όποιο άλλο έπιπλο. Αλλά και το "Σφηνάκι", δηλαδή αυτό που ανάμεσα στο κυρίως και το γλυκό, έγινε μία γρήγορη επίσκεψη στις τουαλέτες, οπότε το ραντεβού ολοκλήρωσε τον σκοπό του χωρίς να χρειαστεί να πιεις και ποτό μετά!
Το επόμενο, είναι το ραντεβού "Εγκέλαδος", σε αυτό δηλαδή που συμβαίνουν όλα τα δεινά της ανθρωπότητας και το μένος της φύσης! Από πλημμύρες, μέχρι φωτιές, από σεισμούς μέχρι έφοδο της αστυνομίας και τελειώνει με την παραβίαση του αυτοκινήτου σου! Το αγαπημένο μου όμως, είναι αυτό του "Μπαλαντέρ", δηλαδή αν δε σου κάτσει η κοπέλα που έχεις βγει μπορείς να πάρεις πάντα το τηλέφωνο μίας άλλης. Είσαι ήδη έξω, σε ραντεβού (με άλλη αλλά δεν πειράζει), όλα τα παραπάνω δεινά έχουν ήδη συμβεί οπότε δε θα επαναληφθούν!!

Αυτό είναι το ωραίο με τη ζωή, μας δίνει ποικιλία. Μας δίνει επιλογές στο να βρούμε αυτό που θέλουμε, όπως το θέλουμε και να ανταποκριθούμε σε αυτό. Όμως οι τόσες επιλογές έχουν και δυσκολία....

Γι’ αυτό κι όταν τα καταφέρουμε, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία !!!!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Παράλληλοι Ρόλοι

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο। Μίλαγα με ένα συγγενικό πρόσωπο, όχι δικό μου, αλλά της κοπέλας μου!! Άκουσα για 30κοστή φορά να τη βοηθήσω να βρει ένα καλό παιδί και έθρεψα την ικανοποίηση που νιώθουν οι μεγάλοι όταν "ψαρεύουν" για το αν το Μωρό μου έχει σχέση με κανέναν παντρεμένο και το κρύβει! Επίσης να μην ξεχάσω να της μιλήσω για να "βάλει μυαλό", να γίνω κουμπάρα της και να τη βοηθήσω να διαλέξει προσκλητήρια και μπομπονιέρες σαν καλή "κολλητή" φίλη που είμαι!!! Επειδή για το 90% των γνωστών μας είμαι η Κολλητή!!

Παράλληλοι Ρόλοι!!

Το να είσαι το ένα μέρος μίας σχέσης, οποιασδήποτε σχέσης είναι ένας ρόλος από μόνος του. Τι γίνεται όμως όταν αυτός συνυπάρχει διακλαδιζόμενος ανάλογα με το κοινωνικώς αποδεκτό και με τον ρόλο της Κολλητής ή της Συγκάτοικου ή αυτής που το όνομά της αλλάχτηκε ξαφνικά σε αντρικό (και καλά να ταιριάζει, πχ. Γιάννα σε Γιάννης, αλλά αν σε λένε Άννα και ξαφνικά ακούς το Γιώργος;;;!!!!) ή αυτής της Άγνωστης που παίρνει κατά λάθος τηλέφωνο.

Έχουμε αναλογισθεί, άραγε, πόσους ρόλους κατέχουμε δίνοντας χωροχρονική αποκλειστικότητα μόνο σε αυτό;
Θυμάμαι μία άσκηση στη Γλώσσα του Δημοτικού που μας ζήταγε να συμπληρώσουμε μέσα σε τρεις διαφορετικούς κύκλους, τρεις διαφορετικούς ρόλους που έχουμε. Τότε συμπλήρωσα Κόρη, Μαθήτρια, Φίλη. Τίποτε άλλο δε σκεφτόμουν ότι είμαι. Ένας τριαδικός εαυτός που με κρατούσε ασφαλισμένη μέσα στην αθωότητα της παιδικότητάς μου. Τώρα οι κύκλοι πλήθυναν και απέκτησαν δικά τους κουτάκια που κάθε ένα είναι ένας ρόλος και οι υπο-ρόλοι του! Της κόρης, της μικρότερης αδελφής, της μεγαλύτερης αδελφής, της φίλης, της πραγματικής φίλης, της εχθρού, της συντρόφου, της ερωμένης, της εργαζομένης, της εργοδότριας, του κομματιού ενός συστήματος! Ρόλοι που μου ανατέθηκαν μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκα ή και ρόλοι που διάλεξα επειδή με βόλευαν ή επειδή γούσταρα!



Κουστούμια τσαλακωμένα ή ατσαλάκωτα, που φορέθηκαν για μια στιγμή ή για ολόκληρη ζωή. Που φορέθηκαν και έλαμψαν πάνω στη σκηνή ή που έμειναν κρυμμένα μέσα στην ντουλάπα μου.

Δεν εξετάζω όμως ποιος ήταν ο ράφτης ή ο σκηνοθέτης. Επειδή όποιος και αν είναι αυτός που μας έχει κάνει την ανάθεση....

στο τέλος εμείς επιλέγουμε πώς θα τους φορέσουμε!!!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"