Ο Φοίνικας ...

"Δεν είμαι ερωτευμένη πλέον μαζί της", με αυτήν την πρόταση ξεκίνησε η κουβέντα μου με μία φίλη μου. Δεν ήταν εύκολο, ούτε απλό. Ίσα ίσα που μου χρειάστηκε τσιγκέλι διπλό, στριφτό Νο10 για να της το βγάλω! Όταν έφυγε μετά από ώρα, έμεινα ξύπνια σχεδόν όλο το βράδυ, όχι τόσο για τη φίλη μου όσο για εμένα και τη δική μου σχέση! Κυρίως, τι θα γίνει αν ο έρωτας μου φύγει, χαθεί όπως ήρθε. Κάθε φορά που τσακωνόμαστε, νευριάζουμε, αλληλοκατηγορούμε η μία την άλλη σκέφτομαι πως αυτό θα μπορούσε να είναι το τελευταίο σκαλοπάτι της σχέση μας και μετά ... χωρίζουμε!


Τι θα κάνω λοιπόν όταν έρθει η στιγμή που θα κοιτάξω μέσα μου και θα δω ότι αυτό το συναίσθημα που κάποτε με καθοδηγούσε πλέον έχει χαθεί ή έχει μετουσιωθεί ή απλά έχει φύγει; Οι σκέψεις αυτές με πανικόβαλαν, γέννησαν και άλλες σκέψεις, και άλλα λαγούμια, και άλλα συναισθήματα και μετά φοβήθηκα, και μετά νευρίασα! Και μετά...






Μετά ακολούθησα μία συμβουλή που μου είχε δώσει μία φίλη μου. Κοιτάω το άτομο για το οποίο μιλάω, τη  φιλάω αν είναι δυνατόν, την παίρνω τηλέφωνο να ακούσω τη φωνή της, βλέπω τις φωτογραφίες μας, πιάνω τα μικρά δωράκια που μου έχει κάνει, διαβάζω μία κάρτα από αυτές που μου έχει στείλει. Κι θυμάμαι για ποιόν μιλάω. Σκέφτομαι ότι το άτομο για το οποίο σκέφτομαι έτσι είναι το μωρό μου, είναι η αγκαλιά που παίρνω όταν ανοίγω την πόρτα, είναι τα πατουσάκια που αγγίζω το βράδυ για να κοιμηθώ. Και έτσι ηρεμώ! 


 Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι αυτή η στιγμή που δε θα είμαι πια ερωτευμένη μαζί της δε θα έρθει ποτέ! Ή ότι η δική μας η αγάπη είναι η πιο δυνατή από όλες. Ξέρω μόνο τί θα κάνω αν έρθει ποτέ! Θα κάνω restart, και θα την ερωτευθώ ξανά από την αρχή, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά!

Ο έρωτας είναι έτοιμος να καεί από την ίδια μας την φλόγα.

Πώς θα ξαναγεννηθεί άλλωστε,  αν δε γίνει πρώτα στάχτη;

Φοίνικας σημαίνει ¨κατακόκκινος", όπως και ο έρωτας! Έχει τη μοναδική του ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες του, οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Όταν ο Φοίνιξ έχει φτάσει σε μία ηλικία και θέλει να ανανεωθεί παραδίδεται στις φλόγες και ξαναγεννιέται μετά από τρεις μέρες!!!








"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"

Η Σταχτοπούτα έχασε το γοβάκι της....

 Δυο φίλοι μου τσακωνόντουσαν χτες βράδυ σπίτι μου. Στο τέλος ο ένας έφυγε τρέχοντας χωρίς ούτε ένα "γεια", χτυπώντας τις πόρτες και η άλλη τον κυνήγαγε από πίσω τρέχοντας, ή ξυπόλυτη ή με ένα παπούτσι! Δεν είμαι και σίγουρη επειδή μόνο το ένα  βρήκα στο σαλόνι! Η "Σταχτοπούτα" επέστρεψε σπίτι χωρίς τον πρίγκιπα, αφού εγώ κράταγα το γοβάκι, και συζητήσαμε... ή μάλλον εκείνη μίλαγε και εγώ άκουγα!

Άκουγα μία κοπέλα που είχε καιρό να γελάσει, να παίξει, να χορέψει, να φωνάξει, να φάει ποπ κορν βλέποντας ζόμπι να χαμουρεύονται μεταξύ τους ή τον Χατζηχρήστο να τσακώνεται με τον Ρίζο, τη Βλαχοπούλου να ειρωνεύεται τον εαυτό της. Να πετάξει τα ζάρια από το τάβλι, να μιλήσει σαν τη Βίρνα Δράκου, να ξαναδεί βιντεάκια από 80's cartoon, να παρακολουθήσει με τον φίλο της κάποιον άγνωστο, να κατέβει σε όλες τις στάσεις του μετρό "με το ίδιο εισιτήριο!!"




Μέσα στη σχέση μας έρχεται μία στιγμή που χανόμαστε. Αγχωνόμαστε να αποδώσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αυτός που θαυμάζουμε γίνεται αυτός που ανταγωνιζόμαστε. Θέλουμε να είμαστε οι γκόμενες που ντύνονται καλύτερα, που στήνονται καλύτερα, που μαγειρεύουν καλύτερα, που ****νται καλύτερα! Και ξεχνάμε τον λόγο που κάναμε αυτή τη σχέση εξαρχής. Να μοιραζόμαστε τις στιγμές μας. Να τις δημιουργούμε, να τις ζούμε και να χαιρόμαστε με αυτές! Και ο χρόνος που περνάμε σκεφτόμενες τί θα κάνουμε, είναι περισσότερος από αυτόν που πράττουμε! 














Ο χρόνος αποκτά αξία τον μοιραζόμαστε... 

...και έχουμε πολύ από αυτόν!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"