Το ένα....

Πώς μπορεί το ένα να είναι τόσο δυνατό;

Υπάρχει κάπου γραμμένη μία ιστορία ενός Ινδιάνου αρχηγού. Αυτός επέλεξε για γυναίκα του την Red Rose. Πριν παντρευτούν ο Αρχηγός μίλησε στην μέλλουσα γυναίκα του και την προειδοποίησε ότι το μόνο που δε θα ανεχτεί από αυτήν είναι να ανακατευθεί σε θέματα αρχηγίας της φυλής. Μόλις γίνει αυτό θα έχει δικαίωμα να πάρει μόνο ένα πράγμα μέσα από τη σκηνή και μετά θα φύγει. Η γυναίκα συμφώνησε και λίγες μέρες μετά έγινε η τελετή της ένωσής τους. Ένα πρωινό η γυναίκα είδε λίγο έξω από τη σκηνή δυό άντρες να μαλώνουν για ένα τσεκούρι. Η γυναίκα ήξερε ότι το τσεκούρι άνηκε στον πρώτο άντρα και ότι ο δεύτερος το διεκδικούσε άδικα. Πλησίασε λοιπόν τους δύο άντρες και εκείνοι της έδειξαν το σεβασμό που αρμόζει στη γυναίκα του αρχηγού. Τους ρώτησε τι συνέβη και μίλησε ο πρώτος "Αυτό το τσεκούρι είναι δικό μου", "Όχι, δικό μου είναι!" απάντησε αμέσως ο δεύτερος. Η γυναίκα έδωσε το τσεκούρι στον ιδιοκτήτη του και τους έστειλε πίσω στις δουλειές τους. Όταν το έμαθε αυτό ο Αρχηγός πήγε έξαλλος στη σκηνή, να την βρει και να της ζητήσεις τον λόγο. "Σου είχα πει ότι τη στιγμή που θα ασχοληθείς με θέματα της φυλής θα φύγεις. Αυτό κάνε λοιπόν". Η γυναίκα ζήτησε μία χάρη: να πιουν μαζί ένα φλιτζάνι τσάι και μετά θα έφευγε. "Αρχηγέ μου είπες ότι μπορώ να πάρω μαζί μου ένα πράγμα. Μπορώ να πάρω όποιο πράγμα θέλω;" ρώτησε η γυναίκα καθώς έπιναν. "Ναι" απάντησε ο αρχηγός και λίγο μετά λιποθύμησε. Όταν ξύπνησε δεν αναγνώριζε τη σκηνή που βρισκόταν, αλλά αναγνώρισε τη γυναίκα του. Της φώναξε με ποιο δικαίωμα τον πήρε από τη σκηνή του, πως τον νάρκωσε και πού τον πήγε. Η γυναίκα απάντησε " Αρχηγέ, μου είπες ότι μπορώ να πάρω ένα πράγμα από τη σκηνή, όποιο ήθελα και αυτό έκανα. Πήρα εσένα επειδή εσένα θέλω μόνο, και τώρα είμαστε στη σκηνή μου!". Ο Αρχηγός μετά από αυτό παραιτήθηκε από τη θέση του Αρχηγού της φυλής και υποκλίθηκε στην ανωτερότητα του πνεύματος της γυναίκας του.

Ο κομήτης του Halley επισκέπτεται την Γη κάθε 76 έτη. Όσος δηλαδή είναι περίπου και ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων αυτού του πλανήτη. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι κάποιοι μπορεί να μην τον δουν και καθόλου. Ή να τον έχουν δει μόλις γεννήθηκαν και να ξαναπεράσει τη στιγμή που θα πεθαίνουν, οπότε θα είναι σαν να μην τον έχουν δει ποτέ, αλλά κάποιοι θα τον δουν έστω για μία μοναδική στιγμή!

Υπάρχουν κάποια είδη πεταλούδας που ζούνε μόνο για μία ημέρα!!! Γεννιούνται και σέρνονται στο χώμα σαν κάμπιες, κρύβονται μέσα σε ένα κουκούλι για αμέτρητες ώρες περνώντας μέσα από τον επώδυνο αγώνα της μεταμόρφωσης για να πετάξουν έξω ελεύθερες και ολοκληρωμένες μόνο για μία μέρα... και μετά να πεθάνουν! 

 Ένα είδος πιγκουίνου ζει για να ζευγαρώσει μόνο μία φορά, να βρει το ταίρι του και να ολοκληρωθεί για μία φορά! Μόνο μία, και για αυτή τη φορά είναι έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή!

Αυτό το Ένα! Από εκεί ξεκινάμε, και όταν αυτό κατακτηθεί, μπορούμε να φτάσουμε στο άπειρο!



Στη ζωή ό,τι είναι ένα μοναδικό, είναι και σπάνιο, και ό,τι είναι σπάνιο είναι και πολύτιμο! Και τα πολύτιμα πράγματα πρέπει να τα φυλάμε, επειδή είναι ο θησαυρός μας! Υπάρχουν πράγματα που θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε μόνο μία φορά, να τα αγγίξουμε, να τα δούμε, να τα γευτούμε, να τα βιώσουμε.

Ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, ένα φιλί, ένα "Σ ' αγαπω".... 

....για να είναι μοναδικό, άρα και πολύτιμο!

"...Έπειτα πρόσθεσε:
- Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα.
Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο.
Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
- Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε.
Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν.
Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.
- Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα.
Δεν πεθαίνει κανείς για σας.
Βέβαια, και το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει.
Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα.
Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα.
Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο τρεις που άφησα για να γίνουν πεταλούδες).
Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει.
Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
- Αντίο, είπε…

- Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.
- Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
- Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.
- Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου… είπε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται...."

 

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"