"Νέα, γυναίκα, λεσβία, ...ψάχνεται": Και όμως είναι ακόμη εκεί!!!

Χτες βράδυ μίλαγα με μία φίλη μου όπου την άκουσα για ακόμη μία φορά να λέει πόσο δεν αντέχει μία δική της φίλη. Άκουσα για ακόμη ένα βράδυ όλους τους χαρακτηρισμούς που της κόσμησε, την κλασσική πλέον ατάκα ότι η "γκόμενα είναι Σάικο" και το γνωστό και μη εξαιρετέο "δε θα ξανασηκώσω το τηλέφωνο όταν με πάρει"! Μα αυτή δεν είναι που διατηρεί τη συγκεκριμένη σχέση;; Θα ήταν εύκολο να την κρίνω, αν είχα πάθει επιλεκτική αμνησία στη δική μου συμπεριφορά σε παρόμοιες καταστάσεις.

Όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση της, να πιστεύουμε δηλαδή ότι σχετιζόμαστε με άτομα που δε μας ταιριάζουν! Όταν αντιλαμβανόμαστε τα περίεργα βλέμματα των γύρω μας που κοιτάνε την butch φίλη μας και αμέσως μετά εμάς. Ή όταν γνωρίζουμε την "ξέρω τα πάντα (με τη βοήθεια του Google)" κοπέλα της κολλητής μας ή την "η μουσική φτάνει μέχρι τον Καρά" λεσβία που μας την πέφτει στο chat! Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να απομακρυνθούμε από κοντά τους, ή έχουμε προσπαθήσει να τους αλλάξουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και όμως συνεχίζουμε να είμαστε μαζί τους ή συνεχίζουν να έρχονται κοντά μας.

Αυτό που μέσα στον εκνευρισμό της δεν ανέφερε η φίλη μου είναι ότι κάθε βράδυ, θα λάβει ένα μήνυμα που της λέει "Καληνύχτα", και όταν ξυπνάει το πρωί βρίσκει άλλο ένα που της εύχεται "Καλημέρα"! Ότι κάθε φορά που θα έχει ένα πρόβλημα αυτή θα απαντήσει στο τηλέφωνο και θα αφιερώσει τον χρόνο της για να την ακούσει και να της πει ότι "όλα θα πάνε καλά". Ότι πάντα χρειάζεται κάποιος να της ψάξει γρήγορα στο ίντερνετ πού είναι αυτή η πειραματική σκηνή με τους δύο ηθοποιούς που θα παίξουν όλον τον Σαίξπηρ σε ένα βράδυ, και στην τελική ο Καράς έχει πει τραγουδάρες!!

Στη ζωή συναντάμε συντρόφους και δένονται μαζί μας για διάφορους λόγους.

Για να λειτουργήσει όμως, αυτός ο δεσμός δεν πρέπει μόνο να δεχθούμε αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μας, αλλά να τους δεχθούμε και για αυτό που είναι!!!