Δούναι και λαβείν;;;

Χτες βράδυ μου παραβίασαν το αμάξι! Ευτυχώς δε μου πήραν τίποτα μέσα από το αυτοκίνητο, από μέσα μου όμως μου πήραν πολλά! Κάποιος επειδή γούσταρε μπήκε μέσα, είδε αν του κάνει η θέα, πήρε κάτι ή δεν πήρε κάτι και έφυγε! Και δε μιλάω για το αυτοκίνητο! 

Πόσες φορές και πόσα άτομα δεν έχω αφήσει να μπουν μέσα μου και να πάρουν ό,τι θέλουν;;;;;; Και η κάθε μία μας δηλαδή! 

Η σχέσεις είναι ένα αλισβερίσι "δούναι και λαβείν". Κάποιες φορές ξεκινάει με το να δίνεις, δίνεις, δίνεις, δίνεις...χωρίς η ανωτερότητα του Αγαπώ να επιτρέπει να πάρεις, πόσο μάλλον να ζητήσεις! 

Και όταν φεύγεις άδεια πια, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να γίνεις αυτό που έζησες από τον απέναντι ρόλο: να παίρνεις χωρίς να δίνεις ΤΙΠΟΤΑ! Τότε όμως απλά γεμίζει η αποθήκη μέχρι που να σκάσει από το περιεχόμενο!

Και μετά, αν έχει μείνει τίποτα όρθιο, τοποθετούμε μία νοητή ζυγαριά που μετράει τη διαφορά! Αυτού που πάρθηκε με αυτού που δόθηκε! Και ανάλογα με το αποτέλεσμα φεύγουμε ή συνεχίζουμε να μετράμε. Αλλά πότε μπαίνει το κομπιουτεράκι στην άκρη; 

Μα όταν βρούμε αυτήν που δε θα μετράει, ούτε και θα μετριέται, επειδή αυτά που έχουν νόημα και μας κάνουν ευτυχισμένους δεν μετριούνται, κοστίζουν βέβαια μία μικρή ποσότητα ρίσκου και συμπλήρωμα προσπάθειας, έχουν λίγες συλλαβές και προσφέρονται δωρεάν! 

Ένας "Καλός μας Άνθρωπος*" είπε "Τί είναι ευτυχία τελικά.....;

..... Είναι δύο χέρια!!!"

Αυτά τα δύο χέρια που θα μας αγκαλιάσουν, που θα μας κρατήσουν, που θα μας κοιμίσουν, θα μας περιποιηθούν, θα μας μαγειρέψουν, θα μας πάρουν τηλέφωνο, θα μας σκουπίσουν τα δάκρυα μετά από μία ταινία και στο τέλος θα μας κλείσουν τα μάτια! Αφήνουμε όμως να εμπλακούν πολλά χέρια πάνω μας που στο τέλος θα μας κατσιάσουν, θα μας γεμίσουν με αποτυπώματα! Είναι σπατάλη! 


Καλή Χρονιά! 

*:Θανάσης Βέγγος από την ταινία "Ικαρία"

             

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"