Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Τα Γεννέθλιά μου !!!!!!!

Σαν σήμερα έχω τα γενέθλιά μου!  


Χρόνια μου πολλάααα!!!





Θυμάμαι μία ιστορία που διάβασα !!!

Ήταν κάποτε ένας ερευνητής, από αυτούς που ψάχνουν, όχι από αυτούς που βρίσκουν!
Είχε πάει μία μέρα σε ένα χωριό και το πρώτο μέρος που βρέθηκε στο στο δρόμο του ήταν το νεκροταφείο! Σε μία από τις επιγραφές έλεγε "Ο Τάδε, έζησε 8 χρόνια, 6 μήνες, δύο βδομάδες και 3 τρεις μέρες". Λυπήθηκε πολύ όπως όλοι μας όταν συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε στον τάφο ενός παιδιού! Συνέχιζε να διαβάζει και άλλες επιγραφές και διαπίστωνε ότι όλες οι επιγραφές αναφερόντουσαν σε ηλικίες μικρότερες των δέκα ετών! Ταράχτηκε και άρχισε συγκλονισμένος να κλαίει!!!!

Ο φύλακας του χωριού που τον είδε να κλαίει τον πλησίασε και τον ρώτησε τι έχει! Ο ερευνητής τον ρώτησε τι λοιμός μπορεί να έπεσε και βρέθηκαν τόσα πολλά παιδιά θαμμένα; Ο φύλακας χαμογέλασε και του είπε να ηρεμήσει! Τίποτα τέτοιο δε συνέβη! Του εξήγησε δε, ότι όταν ένας νέος συμπλήρωνε τα δεκαπέντε του χρόνια η οικογένειά του του έκανε δώρο ένα τετράδιο να το κουβαλάει πάντα μαζί του, όπως είχε και αυτός!

Στα δεξιά θα γράφει αυτό που απόλαυσε!
Στα αριστερά, πόσο διήρκεσε αυτό!


Για παράδειγμα μία εκδρομή με φίλους, ένα φιλί, η πρώτη φορά που έκανε έρωτα, το πρώτο coming out (αυτό είναι δικό μου) και πόσο κράτησε αυτό; Ένα λεπτό, μία μέρα, δύο βδομάδες;
Ακόμη και ο πόνος που βίωσε! Ένας χωρισμός, μία απώλεια! Επειδή μετά από κάθε δοκιμασία έβγαιναν πάντα πιο δυνατοί, είχαν μάθει κάτι παραπάνω και είχαν διανύσει ένα ακόμη μέτρο στον δρόμο της αυτογνωσίας! 


Έτσι σημείωναν το κάθε λεπτό που πέρναγε και απολάμβαναν... Το κάθε λεπτό!!

Όταν κάποιος πεθάνει, οι υπόλοιποι ανοίγουν το τετράδιο, μετράνε τον συνολικό χρόνο που έχει καταγράψει και αυτόν......



............ΜΟΝΟ αυτόν γράφουνε πάνω στο τάφο του!!!








Επειδή αυτός είναι ο πραγματικός χρόνος που έχουμε ζήσει!!!!!!!!!












"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"


Εμπνευσμένο από ένα διήγημα του Jorge Bucay "Cuentos para pensar" (1997)  

9 σχόλια:

  1. Πολυ καλό το άρθρο αυτό όπως και όλα τα προηγούμενα!
    Να σου ευχηθούμε και εμεις ολόψυχα να έχεις πολλά χρόνια έντονων και σημαντικών στιγμών που θα σε οδηγήσουν στο διάνυσμα πολλών χιλιομέτρων ψυχικής και πνευματικής εξέλιξης-προοδου...!
    Χρόνια πολλά και καλα:)

    Νιοβη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
    Και εγώ χαίρομαι να βρίσκω ανθρώπους που διανύουν όπως και εγώ όλα αυτά τα χιλιόμετρα!!!

    (και είναι και πολλά τα χιλιόμετρα!!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
    Για όμορφες ευχές, ποτέ δεν είναι αργά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Oraia ola auta alla telika giati spatalame to xrono mas se pragmata pou 3eroume pos den a3izoun? Sxeseis apotiximenes, doulies pou variomaste, katastaseis k filous pou ginontai anipoforoi... Pote stamatas na volevesai???

    Tina

    PS. Opos katalavaineis epitelous mporo na kano comment apo ti douleia :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Oraia ola auta alla telika giati spatalame to xrono mas se pragmata pou 3eroume pos den a3izoun? Sxeseis apotiximenes, doulies pou variomaste, katastaseis k filous pou ginontai anipoforoi... Pote stamatas na volevesai???

    Tina

    PS. Opos katalavaineis epitelous mporo na kano comment apo ti douleia :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι ναι, και προφανώς από τη χαρά που στέλνεις έγραψες δύο φορές ( κρύο αστείο!!)

    Τον χρόνο μας εμείς αποφασίζουμε πού θα τον διαθέσουμε, και δεν υπάρχει τίποτα που δεν αξίζει! Όλα έχουνε το τίμημά τους!

    Όλα όσα ανεχόμαστε μόνο εμείς μπορούμε να τα σταματήσουμε, και το κάνουμε μόνο όταν αυτά σταματάνε να μας προσφέρουν! Μέχρι εκείνη την ώρα εμείς μένουμε γαντζωμένοι πάνω τους, και όχι μόνο από βόλεμα!

    Και για να απαντήσω πιο άμεσα στην ερώτησή σου:
    - Όταν σταματήσουμε να τα έχουμε ανάγκη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παρ'όλα αυτά, είναι όλα μέρος του δρόμου που τραβάει ο καθένας. Και στο τέλος αυτού του δρόμου έχεις ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος.
    Όλες οι εμπειρίες στην ζωή σου, ακόμη και το πιο μικρό πράγμα, -που μπορεί να φαίνεται ασήμαντο- όλα αυτά παίζουν τον δικό τους ρόλο στην ζωή μας.
    Και όπως είπε η συγγραφεύς του blog...απορρίπτεις κάτι από την ζωή σου, όταν σταματάει και αυτό με την σειρά του να σου είναι χρήσιμο, να σου προσφέρει κάτι. Όταν σταματάς να τα έχεις ανάγκη.

    Όσο για την συγκεκριμένη ιστορία, μιάς και διάβασα όλο το blog, με άγγιξε πιο πολύ απ'όλες. Διότι, οι πραγματικά χαρούμενες και ευχάριστες στιγμές στην ζωή μας, είναι μετρημένες "στις σελίδες ενός τετραδίου"..Ενώ, αντιθέτως, οι άσχημες είναι υπεράριθμες.

    Η ζωή, είναι ένας αγώνας δρόμου, γεμάτος εμπόδια. Και μόλις καταφέρεις να τα ξεπεράσεις όλα, τότε έχεις φτάσει στο τέλος του δρόμου...

    Ginko

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόλις διάβασα την απάντησή σου, δεν ξέρω πώς δεν την είδα νωρίτερα! Αλλά μάλλον τώρα ήταν η ώρα της να τη δω!
      Σε ευχαρισρώ πολύ που μοιράστηκες τόσο όμορφες σκέψεις μαζί μου! Σε ευχαριστώ...

      Διαγραφή