Όταν φεύγει η μέρα....

Λένε πως όταν φεύγει η μέρα δυο άγγελοι κρυφά σ' ακολουθούν!!!

Όταν φεύγει η μέρα εγώ ταξιδεύω, βλέπω όλα τα φώτα να σβήνουν και να μένει ανοιχτό το δικό μου. Δυο φίλες μου μόλις έφυγαν από το σπίτι και πήγαν να σβήσουν τη μέρα τους η μία στην αγκαλιά της άλλης! 

Ο κολλητός μου θα σβήσει τη μέρα του ή χωρισμένος ή κάνοντας παθιασμένο σεξ με τον φίλο του. Η κοπέλα μου έσβησε τη μέρα της φτιάχνοντας μία λεμονόπιτα και εγώ... Εγώ σβήνω τη μέρα μου γράφοντας! Που και που κάνω μικρές παύσεις κοιτώντας τον πλαϊνό μου τοίχο και φαντάζομαι να υπάρχει ένα παράθυρο που θα δείχνει κόσμο έξω, τι κάνει ο κάθε ένας μας τώρα που η μέρα φεύγει!

Αλλά ξέρω ότι όταν όλα τα φώτα σβήσουν, όποιοι και αν είμαστε, gay, straight, by, queer, σε όποια αγκαλιά και αν βρισκόμαστε, όποια ανάσα και αν ζεσταίνει τον λαιμό μας, όποια καρδιά και αν ακούγεται να χτυπάει ρυθμικά δίπλα μας,  μόνο τις δικές μας σκέψεις θα ακούμε λίγο πριν κοιμηθούμε! 

Υπάρχει μία φωνή που είτε θα φωνάζει, είτε θα ψιθυρίζει! Είτε θα ακούγεται σαν τη φωνή μας, είτε θα παίρνει τη μορφή ενός άλλου. Είναι η φωνή που μας θυμίζει τα όνειρά μας, τις ευχές μας, τις ανησυχίες μας, τα άγχη μας, τους φόβους μας, τα βήματα της μέρας μας. Είναι αυτή που μας υπενθυμίζει τα σημαντικά και τα ασήμαντα, είναι αυτή που μας κυνηγάει να την ακούσουμε ή αυτή που συναντάμε μπροστά μας να μας δίνει το χέρι και να μας λέει "Μπράβο!"

Και αυτή η φωνή είναι που θα πρέπει να μας πει "καληνύχτα" για να κοιμηθούμε!

"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"