Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Μετά την καταιγίδα...

Είναι ευτυχία! Η μυρωδιά των φρεσκο-λουσμένων μαλλιών μου, ένα άρωμα που θα ξυπνήσει μία ανάμνηση, ένα άγγιγμα που ξαφνικά θα χαλαρώσει το σώμα μου από όλη την ένταση, μία γεύση που θα συναγωνιστεί αυτή της μαμάς. Ένα τραγούδι που θα βάλω μόνο και μόνο για να χορέψω σφουγγαρίζοντας ή για να κλάψω με λυγμούς, για να ξεσπάσω!




Πάντα θα έχουμε άσχημες μέρες, όπως και εγώ σήμερα, όμως επέστρεψα σπίτι και ήμουν ανακουφισμένη που ήταν μόνο αυτό, που δεν ήταν χειρότερο. Και δεν γκρίνιαξα για τη μέρα μου, πολύ απλά γιατί την είχα! Και είναι δικιά μου, έγινε κομμάτι μου, ανάμνηση μου, κάπου θα τη διηγηθώ αύριο! 






 Έχει μια ομορφιά αυτό το δύσκολο αυτό που ζούμε.... γιατί ζούμε! Είναι ωραίο γιατί  υπάρχουμε, φωνάζουμε, αισθανόμαστε, αναπνέουμε, μαλώνουμε, αγαπάμε... αγαπιόμαστε!






                                                                                Μα αυτό δεν είναι ζωή; 


















"Νέα, γυναίκα, λεσβία.... ψάχνεται!!!"





4 σχόλια:

  1. Το επόμενο θα είναι πιο διασκεδαστικό! Αλλα και ο Elvis δίνει ενα κάτι, δεν μπορείς να πεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ζωή, έχει πολλά χρώματα. Κάποιες μέρες απλά πιο θλιβερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και κάποιες άλλες φωτεινά και χαρούμενα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή